Geluk is nooit maar één ding. Het is een samenstelling en balans van allerlei dingen die elkaar context en perspectief bieden. Er is geluk op lange termijn en geluk in dat ene moment waarop er niets anders bestaat dan de spierpijn in je buik en de tranen die over je wangen rollen van het lachen. En als je er dan eindelijk achter bent wat jou nu precies gelukkig maakt dan is er nog de uitdaging om die dingen ook werkelijk prioriteit te maken in je dagelijks leven. Soms lijkt het alsof we het belangrijker vinden dat iemand de juiste opleiding heeft afgerond, die belangrijke baan heeft weten te veroveren en zich op het juiste moment met de juiste persoon voortplant dan of iemand zich daadwerkelijk gelukkig voelt. Leven "zoals het hoort" wordt nog steeds beschouwd als een "foolproof" recept voor geluk. Na vier jaar achtereenvolgend vrijwillig onderworpen aan de geneeskunde tunnelvisie in Amsterdam was het verfrissend om de afgelopen maanden op een aantal andere, nieuwe plekken te zijn. Het USMLE proces hield me verbonden met geneeskunde, maar op een andere manier. Mijn fysieke relocatie maakte dat ik nieuwe plekken kon zien, oude vrienden kon opzoeken en nieuwe mensen kon ontmoeten. Dat gaf vanzelf ruimte om na te denken over wat mijn voorwaarden en prioriteiten zijn voor geluk. Vanaf de kleuterleeftijd onderhevig aan geïnternaliseerde maatschappelijke verwachtingen van mijzelf, voel ik altijd een soort schuldgevoel als ik besluit iets te doen wat niet college volgen of werken is. Na drie maanden bedolven onder de hamburgers te midden een politieke chaos wonend in een piepkleine studio met een veel te hoge huur was ik simpelweg gelukkig. Bezig met mijn toekomst, maar vooral ook bezig met vandaag stap ik deze week met liefde het vliegtuig in, terug naar het ziekenhuis. Het enige wat mij rest is dat schuldgevoel te accepteren en omarmen. Want na al die jaren bleek het niets minder dan een teken van verborgen geluk.

Emma