Hij blijft één van mijn favorieten. Een traumachirurg in hart en nieren. Geen gezeik, gewoon gaan. Ik zag hem ooit eens vijf uitroeptekens typen achter het woord "Terugbestellen" naar aanleiding van een SEH-bezoek en ik durf te zweren dat dat zijn langste status ooit was. Een man van weinig woorden, maar ruimvoldoende daden en niet te vergeten catchy one-liners. Vandaag op de poli een oudere dame. Een klassiek verhaal over het uitlaten van haar hondje. Net toen Fikkie een vogeltje zag lette ze even niet op en hup daar lag ze. Mantelpak diep in de modder. Haar pols deed verschrikkelijk veel pijn en haar dochter bracht haar gauw naar de eerste hulp. Een kleine week geleden had ze daar van de dienstdoende arts een repositie en een gips cadeau gekregen. Bij herbeoordeling kwamen we niet onder een operatie indicatie uit. Ik ken deze chirurg al langer dan vandaag en als ik om zijn medebeoordeling vraag weet ik al precies wat hij tegen haar gaat zeggen. Hij kijkt eens naar de foto's, naar de chique dame voor ons en naar Fikkie. Met een ondeugend lachje kijkt hij mij aan waarmee hij zijn beroemde oneliner zonder woorden aankondigt. Alsof hij het podium beklimt recht hij zijn rug en kijkt haar aan. Met een soepele beweging buigt hij iets naar haar toe en zegt hij vriendelijk grijnzend zoals alleen hij dat voor elkaar krijgt: "Mevrouw! U bent al een plaatje... Maar u krijgt er nog een plaatje bij".
Emma
