Lijstjes op papier, post-its op de rand van je beeldscherm, reminders in je telefoon en altijd bereikbaar via mail, Whatsapp, Twitter, Instagram en Facebook. Doordat we in een wereld leven waarin we 24 uur per dag, 7 dagen per week kunnen werken lijkt het soms alsof we dat ook zouden moeten doen. We structureren onze taken zo dat alles naadloos op elkaar aansluit en geen moment verloren gaat terwijl we met maximale efficiëntie tussen de vele regendruppels door fietsen die deze zomer met zich meebrengt. Ik heb mijzelf inmiddels zo geconditioneerd dat het afstrepen van een taak op mijn to-do list me in een staat van euforie brengt en de taken die er nu al dagen opstaan die euforie in een seconde doen omslaan in stress en schuldgevoelens. We weten allemaal dat iets groter wordt als er meer aandacht op gevestigd wordt en op die manier kan een to-do list veranderen van handige tool in extra stressfactor die op zichzelf als grote last gaat aanvoelen. Vanmiddag kwam ik op het lumineuze idee alle zaken die niet van levensbelang zijn van mijn to do list te wissen. Niet omdat ze gedaan zijn, maar puur om de focus er vanaf te halen zodat die verschoven kan worden naar dingen die ik leuker vind. Heb ik eindelijk weer tijd om obsessief na te denken over wijn en lekker eten.
Emma
