Als resultaat van de afgelopen jaren in gevangenschap binnen de muren van het ziekenhuis, bestaat mijn vriendenkring inmiddels voor zo'n 80% uit geneeskundestudenten. Steeds meer van die geneeskundestudenten leggen de eed van Hippocrates af en veranderen plotseling in echte dokters. Je weet zes jaar lang dat het moment eraan komt en het is voor iedereen een bewust doel. Toch laat het de meesten verbijsterd en enigszins ongemakkelijk achter. Opeens beseffen ze zich hoe onbezorgd ze de afgelopen jaren door het leven gingen als coassistenten in de wonderlijke medische speeltuin. Af en toe een ziekmelding zonder dat je gemist werd, het occasionele niet zo professionele alcoholpromillage op de vrijdagochtend en de "familieverplichtingen" op de vrijdagmiddag. Met krampende heimwee aan de ene kant en met twinkelende ogen en een vlaag van opwinding aan de andere kant gaan ze nu de wijde wereld in als artsen. Het is ineens geen spelletje meer. Hippocrates is watching you.
Emma
