Vanaf het moment dat wij binnenkwamen wist hij dat het goed zat. De heilige drie eenheid. Even puzzelen hoe hij de vrouwen ging plaatsen in dit geheel, maar hij is flexibel en dit is een moderne samenleving. Het is goed dat we er zijn, want hij heeft veel te vertellen. Wij luisteren ademloos, hij praat zonder adempauze. Wij springen in de minuscule gaatjes met een vraag, een duwtje de andere kant op en soms een expliciete onderbreking om hem, al is het maar voor even, iets te vertragen. We stellen een aantal vragen aan zijn zus, hij werkt hard om zijn lippen op elkaar te houden. Hij denkt snel, heel snel en daagt me uit om hem bij te houden. Er is samenwerking en we zien mogelijkheden om hem thuis te behandelen in plaats van hem op te nemen. Dat maakt dat het tijd is om een plan te maken voor de komende dagen. Het moment van de waarheid is aangebroken.. Gaan we samen uitkomen op een akkoord? Een tablet om te slapen vindt hij nog wel een redelijk idee en een nieuw bezoek mogen we ook nog wel inplannen. Nog eenmaal wil hij weten wat nu precies de verhoudingen waren, wie was ook alweer wie? Onze coassistent licht haar rol toe waarop onze patiënt zijn rechter wijsvinger de lucht in brengt. Op een toon alsof alles nu op zijn plek valt zegt hij “Ah! De Heilige Geest in opleiding”. Het akkoord wordt gesloten, hij zwaait ons uit. Ik kijk nu al uit naar ons bezoek van morgen.
Emma
