Je eerste dag als tweedejaars coassistent. Zelfgenoegzaam beweeg je je ov chipkaart langs het incheckpaaltje en bestijgt met soepele, zelfverzekerde stappen de roltrap. Je ergert je aan de vrouw voor je die het in haar hoofd heeft gehaald aan de linkerkant van de roltrap stil te gaan staan en evalueert spottend in gedachten dat zij duidelijk niet elke dag om half zeven 's ochtends de trein pakt. Klappertandend op het perron verdwijnt je triomf terwijl auto's op de snelweg voorbij razen en je je realiseert dat je 26 bent, mijlen verwijderd van een alternatief aan het ov en je in de godvergeten vroegte een treinrit maakt naar een treurig gehucht die je überhaupt niet had kunnen betalen was het niet dankzij de schamele overheidsbijdrage in de vorm van een studentenreisproduct. Snel herpak je je, grist een gratis krant mee en stapt de tweede klas in. "Kom op!", spreek je jezelf in gedachten toe. Je blackboardaccount zegt "masterfase 2"; de wereld ligt voor je open.
Emma
