We hebben geen coassistent, kan jij naar OK!? Met een volmondig ja bevestig ik mijn eersterangs positie tussen de benen van de patiënte. Aan mij de schone taak met een vaginaal ingebracht instrument de uterus, op instructie van de gynaecologen, beheerst door het bekken te laten dansen. De uterus wordt vaginaal verwijderd en vervolgens terug gestopt om als "kurk" te dienen voor het met gas opgeblazen bekken. De klem die aan de uterus bevestigd zit heb ik vast, maar lijkt in mijn onervaren ogen geen functie te hebben. Na tien minuten besluit ik deze los te laten terwijl ik gebiologeerd naar het beeldscherm kijk waar het laparoscopisch geklus wordt weergegeven. Plotseling schrik ik van een hard geluid. Mijn ogen bewegen er naartoe en ik zie twee sets labia wapperen in de wind terwijl het ontsnappende gas in mijn gezicht blaast. "Heb jij de uterus laten vallen?" klinkt het vanaf de noordzijde van het operatieveld. In complete shock kijk ik naar het peervormige orgaan dat halverwege de afdekdoek ligt. Schuldbewust en verbaasd tegelijk bevestig ik het vermoeden. Ik pak de dichtstbijzijnde klem stevig vast en zweer hem nooit meer los te laten.
Emma
