Lichtelijk onwennig sta ik met het speculum in mijn hand. Mijn patiënte ligt voor me op de onderzoeksbank en in mijn hoofd ga ik de stappen nog eens na. Ik plaats na aankondiging mijn vingers op haar strak gecorrigeerd uitziende labia en spreid ze voorzichtig. Met mijn timmermansoog schat ik een hoek van 45 graden in en breng het speculum rustig naar binnen door het opvallend droge vaginale kanaal op zoek naar de portio. De patiënte geeft geen kik, ontspant prima en niks bloedt. Tevreden gooi ik het speculum terug in de bak en geef mezelf een denkbeeldig schouderklopje. Ik dek mijn patiënte toe met de bruine doek waaronder ik haar eerder vandaan had getoverd, til haar op en leg haar terug bij haar soortgenoten. Eerste speculumonderzoek: check. En dat zelfs helemaal zonder fantoompijn.
Emma
