Uit het archief

9 november 2017

De internistische roman

Met een zucht ploffen ze naast me neer op de bank na een coschapdag. Een eenduidige onuitgesproken vraag om de gouden trias van wijn, kaas en een luisterend oor. Wie kent hem niet; de patiënt met een weinig noemenswaardig probleem die om 22:55 in de dienst binnenwandelt. "Breng jij haar even in kaart?", klinkt het. Alhoewel deze vraag in theorie breed geïnterpreteerd zou kunnen worden en we zouden kunnen kiezen slechts de cruciale informatie aan ons object te onttrekken, weten we allemaal dat de internist eigenlijk bedoelt: "Ik wil graag een overcomplete anamnese inclusief psychische toestand van de buurvrouw en het ontlastingspatroon van de hond". Artsen die ontzettend veel weten en breed georiënteerd zijn, maar laten we eerlijk zijn, eigenlijk gewoon schrijver wilden worden en het elektronisch patiëntendossier als publicatiemiddel gebruiken. Heb ik je enthousiast gemaakt? Zorg dan wel dat je sollicitatiebrief wat spannende cliffhangers bevat en dat je ook het opleidingstraject van je overgroot opa duidelijk in je CV documenteert. Anders kan je beter maar meteen elders solliciteren, als columnist ofzo.

Emma

Archief